In eerste instantie onderzocht de Commissie voor de Politieklachten in Amsterdam het optreden bij de Eurotop. Als basis daarvoor diende het Zwartboek Politieoptreden waarin het Autonoom Centrum en buro Jansen & Janssen in twee weken tijd 234 klachten verzamelden. De conclusies van de Commissie Politieklachten waren vernietigend, al vindt Schalken het zelf nog 'vriendelijk en mild' vergeleken bij het oordeel dat de Ombudsman nu velt1. Bij zijn vertrek als voorzitter van de klachtencommissie vertelt Schalken het Parool (19 dec 1998) dat hij zich nog steeds kan opwinden over de achteloze manier waarop de kritiek destijds ter zijde werd geschoven. Zowel korpsbeheerder Patijn als hoofdofficier Vrakking gaven te kennen dat ze het een volgend keer wéér zo zouden doen. 'Pure bestuurlijke dikdoenerij' noemt Schalken dat en kenmerkend voor de -verontrustende- trend waarin juridische argumenten worden gemarginaliseerd.
Was het rapport van Schalken vooral interessant om te lezen vanwege de details die de betrokken uitvoerende politiemensen vertelden en het beeld dat daaruit opdoemde over de chaotische totstandkoming van het politieoptreden, de Ombudsman sprak met de beleidsmakers, de driehoek en hun vertegenwoordigers die doorslaggevende beslissingen namen. Het lijkt wel of de verantwoordelijken blij zijn dat ze eindelijk hun kant van het verhaal over de Eurotop kwijt kunnen. Het feest moest doorgaan, en dat is gelukt. Dat daarvoor regels met voeten getreden werden en mensenrechten voor even niet golden, werd op de koop toegenomen. Als er geen wettelijk instrumentarium is waarbinnen op te treden, dan improviseren we gewoon wat - lijkt het motto. Dat belooft wat voor de toekomst.
Om de vergaande genomen maatregelen achteraf te verantwoorden, moest met terugwerkende kracht
het beeld van een Groot Gevaar worden geconstrueerd.
De officiële dreigingsanalyse die als basis dient voor allerlei beveiligingsmaatregelen wordt
gemaakt op advies van de 'technische evaluatiecommissie'. Onder voorzitterschap van het hoofd
operationele zaken van het Landelijk Coördinatiecentrum (Binnenlandse Zaken) zijn hierin
vertegenwoordigd de Militaire Inlichtingendienst (MID), de BVD, de Centrale Recherche
Informatiedienst (CRI) en het Ministerie van Justitie.
Het beleid wordt op basis van deze dreigingsanalyse vastgesteld door de 'grote evaluatie
driehoek' onder voorzitterschap van de directeur-generaal Openbare Orde en Veiligheid
(Binnenlandse Zaken) met daarin verder de BVD en de Ministeries van Justitie en Buitenlandse
Zaken. De lokale driehoek beslist uiteindelijk wat er wordt gedaan.
Bij de dreigingsanalyse speelt het openbare orde-aspect alleen een rol waar het een duidelijk beveiligingsaspect in zich heeft. 'De informatie over de openbare orde was vooral afkomstig uit Amsterdam zelf' schrijft de Ombudsman. En die informatie was kennelijk nogal verwarrend. Het draaiboek voor de politie-inzet bij de Eurotop was pas een week vantevoren klaar. 'Amsterdam voerde op dit punt steeds aan dat zich nog wijzigingen hadden voorgedaan in de informatiepositie met betrekking tot de openbare orde', vertelt het hoofd van het Landelijk Coördinatie Centrum. De zogenoemde 'Chaosdagen' speelden hierbij een grote rol. Een oproep om 'naar Duits voorbeeld' het Paleis op de Dam roze te schilderen en de Stopera te kraken veroorzaakte grote paniek door de associatie met de massale jaarlijks terugkerende rellen in Hannover. Dit (zo weet ik uit betrouwbare bron) op een achternamiddag voor de grap in elkaar gedraaide pamfletje werd door de autoriteiten meer dan serieus genomen en diende als basis voor 'meer dan gebruikelijke voorbereiding op alle aspecten van veiligheid en openbare orde', aldus de driehoek in haar Evaluatie van de Eurotop.
Veel concreter werd de dreiging niet.
Voor Nordholt, toen nog hoofdcommissaris van Amsterdam, was dit genoeg. Dat er al vantevoren ordemaatregelen waren getroffen was op basis van informatie van de inlichtingendiensten, en die klopte achteraf. Mensen die van plan waren dingen te gaan doen, hebben dat ook steeds geprobeerd. Dat begon al aan de vooravond van de Eurotop, op donderdag 12 juni vlak voor het huis van Nordholt met het afbreken van vlaggenmasten. De politie aarzelde toen nog met optreden. Nordholt: 'Met een telefoontje van mij kwam er beweging in. Als we dit niet wisten te bedwingen, zou het fout gaan.'
De Eurotop was voor de uitstraling van dit land en deze stad heel belangrijk, daar was de driehoek het volgens de ex-hoofdcommissaris helemaal over eens. Alles moest op alles gezet worden om te voorkomen dat het verkeerde beeld van Amsterdam weer bevestigd werd door incidenten. Buitenlandse Zaken en de premier zaten op dezelfde lijn. Nordholt: 'Vanuit die context hebben wij zeer strenge maatregelen georganiseerd en is het draaiboek ook gemaakt.'
Zo kon het gebeuren dat een per abuis doorgegeven bericht dat er 'een trein vol chaoten'
onderweg was naar Amsterdam, genoeg was voor het afgeven van een noodbevel om iedereen terug
te sturen. Nog voor de trein -door Italiaanse vakbonden afgehuurde rijtuigen waarvoor nota
bene borg betaald was aan de spoorwegen- in de stad was aangekomen was de boodschap al
gecorrigeerd naar 'een chaotische trein' (want veel te vol en al veel te lang onderweg).
DUS GEEN CHAOTEN staat er in het mutatieraport van de spoorwegpolitie Amsterdam.
Het mocht al niet meer baten. Ook kritiek van commandanten ter plaatse op het Centraal
Station drong niet door tot de bevoegde autoriteiten. De inzittenden van de trein mochten
de stad niet in, en dat was dat. Nadat ze urenlang op het station door ME omsingeld waren
vastgehouden, werd een deel van hen geboeid afgevoerd naar de Bijlmerbajes en van daaruit
weer op transport gezet richting Italië. Onder de politiemensen die deze operatie moesten
uitvoeren heerste veel verwarring op welke grond ze mensen aanhielden. De Ombudsman verwijt
de burgemeester dat het noodbevel pas is ingezet toen bleek dat er geen grond was voor
strafvorderlijk optreden. En dat het is gebruikt om te voorkomen dat mensen zich zouden
aansluiten bij de grote demonstratie tegen werkeloosheid, die op dat moment al afgelopen was.
In werkelijkheid was het nog een stuk bonter. Het noodbevel werd al om twee uur 's middags
betekend, de trein was op dat moment nog maar nauwelijks in Amsterdam gearriveerd. Bovendien
was het niet specifiek voor de Italianen geredigeerd, vertelt Patijn, 'De tekst was gebaseerd
op de informatie dat mensen die te maken hadden met Vrankrijk hier niet kwamen om te
demonstreren maar om chaos te veroorzaken.' De commandanten kregen een ruim mandaat om
eventueel ook te kunnen optreden tegen anderen dan de inzittenden van de trein.
Misschien zijn niet helemaal de juiste personen aangehouden, zegt Patijn achteraf, maar:
'Ik dénk er niet over om op dit punt te zeggen dat er fouten zijn gemaakt.'
Nordholt is nog stelliger: 'Die Italianen moesten terug. Zo is het gegaan. Het is niet ingewikkeld. En als het later allemaal meeviel, dan hebben ze pech gehad.' Je hoort geen trein te vernielen zegt de ex-hoofdcommissaris geërgerd, dan ben ik daar maar ouderwets in. 'Wat mij betreft mogen de bestuurders in de toekomst alle voetbalsupporters die nog een ding in de trein kapotsnijden, terugsturen. Dat hadden we veel eerder en vaker en grondiger moeten doen.'
De juridische motivatie voor de collectieve uitzetting van de Italianen kwam op
vergelijkbare wijze tot stand.
De verantwoordelijke IND-er die piket had, Kr. hoofd
Grensbewaking en operationale zaken Schiphol, zat zaterdagavond thuis en wist het niet
zo goed uit zijn hoofd. Hij beroept zich op overmacht en de afweging dat de situatie
beheersbaar moest blijven. Amsterdam wou per se uitzetten en had daarvoor een last nodig,
zoveel was duidelijk. 'De wet spreekt over het verstrekken van een last, maar schrijft
volgens mij niet voor dat het individueel en op schrift moet.' Hij vertrouwde volledig op
de -niet te controleren en feitelijk overdreven- informatie dat het een afgebakende groep
van mensen betrof waarvan de identiteit niet kon worden vastgesteld, die als ze niet zouden
worden uitgezet een gevaar voor de openbare orde zouden blijven vormen.
Het Ministerie van
Justitie heeft nog contact gehad met de IND. I. een beleidsadviseur Bijzondere Zaken wilde
nagaan of de regels niet werden overtreden met het uitschrijven van zo'n collectieve last,
voor EU-onderdanen. Hij zegt: 'Ik wist niet of dat wel kon, maar toen Kr. zei van wel, nam
ik dat van hem als medewerker van de IND aan.'
Over de uitwijzing van de buitenlanders die op grond van artikel 140 waren aangehouden
is nog iets meer discussie geweest, maar in principe kwam het op hetzelfde neer.
Voorkomen moest worden dat ze in vreemdelingenbewaring terecht kwamen.
Dezelfde medewerker van het Ministerie van Justitie zegt: 'Men wilde een bepaalde gelijkheid bereiken met betrekking tot de Nederlandse verdachten, die men op dat moment naar het mij bijstaat toch ook niet echt wilde gaan vervolgen maar alleen een tijdje van de straat wilde houden. Dan moesten de buitenlanders ook maar weg.'
Van een individuele toetsing is geen sprake geweest, er is niet met mensen gesproken,
noch is nagegaan of ze een actuele bedreiging voor de openbare orde vormden. Laat staan
dat ze de mogelijkheid kregen in beroep te gaan, waar ze als EU-onderdanen recht op hadden.
Geen fraai staaltje werk, dat schijnt Vrakking zich wel te realiseren, niet iets om trots op te zijn. Nordholt gaat nog tijdens de Eurotop naar Nova. 'De korpschef zal op verzoek van de HOVJ niet praten over de buitenlandse arrestanten en het uitzettingsbeleid', zo is in het logboek van het Beleidscentrum te lezen.
De feitelijke uitzetting vond in veel gevallen plaats op het moment dat de Eurotop al was
afgelopen, volgens de Ombudsman hadden mensen de gelegenheid moeten krijgen vrijwillig te
vertrekken. Vanwege de gelijke behandeling -de Engelsen en de Duitsers waren al verwijderd-
zijn de (2) Noren, de (12) Denen en (5) Zweden met een militair vliegtuig uitgezet. Het
Ministerie van Defensie verleende militaire bijstand ter strafrechtelijke handhaving van
de rechtsorde, heet het dan. De uitzetting moest rechtstreeks naar het eigen land, en op
deze manier was het goedkoper dan per lijnvlucht. Uitzonderlijk, maar wel zo handig.
Die vlucht verliep niet zonder problemen. De minister van Justitie in haar standpunt over
de klachten. 'Direct na vertrek van dit vliegtuig vanaf Eindhoven begonnen twee naast elkaar
zittende arrestanten te vechten. De LBB heeft hierop handelend opgetreden en de twee
arrestanten gescheiden geplaatst. Een zevental arrestanten begon hierop te reageren door
hevig schoppende bewegingen te maken naar twee LBB-leden. Hierop heeft een korte charge
plaatsgevonden waarna het rustig werd. Kort na die incident begonnen alle arrestanten
met hun voeten te trappelen. Dit werd door het vliegtuigpersoneel als onveilig aangemerkt.
Naar aanleiding daarvan is door enkele LBB-leden opgetreden. De overige vlucht-uren zijn
rustig verlopen.' Conclusie van de minister: geweldgebruik was niet overbodig.
Overigens,
voegt ze daar aan toe, waren alle arrestanten gedurende de gehele reis geboeid, met de
handen aan de voorzijde.
Tussen Patijn en Schalken is het nooit meer helemaal goed gekomen, al denkt de burgemeester
daar anders over. Hij is achteraf nog eens met de voorzitter van de klachtencommissie uit
eten geweest. 'Hij voelde zich een beetje in een hoek gezet alsof hij de boeman was,'
vertelt Patijn de Ombudsman. 'Dat hebben we rechtgetrokken. De kritiek op het rapport was
vooral dat daarin over de grootste politie-operatie die ooit in ons land had plaatsgevonden,
en die perfect was gegaan, werd gezeurd over een paar details.'
Schalken herinnert zich dat compleet anders: 'Ons onderzoek werd aanvankelijk gezien als
zoethoudertje', zegt hij in het Parool, 'maar het rapport werd door de driehoek ervaren als
een bedreiging.' Alles draaide weer om koste wat kost gezichtsverlies te voorkomen.
'Over de inhoud, wat is de waarde van de vrijheid van demonstreren, heb ik niemand gehoord.
Rechtsstaat is een vies woord geworden,' aldus Schalken.
Het gebruik van artikel 140 was voor de Commissie uit den boze. Schalken: 'Bij ons zijn de
stoppen doorgeslagen toen we in het logboek van het stadhuis lazen dat de driehoek wíst dat
artikel 140 in dit geval eigenlijk niet kon. Dat het er uitsluitend om was te doen de
arrestanten tot het eind van de top vast te houden. Als dat van tevoren ook nog eens
gedocumenteerd staat, ja, dan houdt alles op.'
Patijn wil ook nog wel even aan de Ombudsman kwijt wat hij denkt over de kritiek op het
gebruik van artikel 140. 'De hoofdofficier van justitie is het gebruik van artikel 140 Sr
kort na de Eurotop gaan uitleggen op het departement. Hij werd zo ongeveer met bloemen en
champagne ontvangen omdat het zo goed was gegaan, ook wat betreft artikel 140 Sr,
voortreffelijk! Maar toen de Kamer werd benaderd door het Autonoom Centrum, begon men
te vinden dat het anders had gekund. Daarvoor was hier in Amsterdam niet veel begrip.'
De Amsterdamse driehoek wil bij het EK voetbal in 2000 meer wettelijke mogelijkheden hebben, zo liet men weten in een reactie op het rapport van de Ombudsman. Zo wil burgemeester Patijn gemakkelijker noodbevelen kunnen uitvaardigen. Minister Peper heeft zijn plannen voor de feestelijkheden al klaar. Alle politieverloven zijn ingetrokken, de rechtbank reserveert capaciteit voor snelrecht, er is gezorgd voor extra cellen en een zeer strikte kaartverkoop. De minister van Binnenlandse Zaken zou het liefst een wet hebben die preventief oppakken van hooligans toestaat en het Verdrag van Schengen tijdelijk opheffen om controles aan de grens tussen Nederland en België te kunnen houden.
Het excuus van onvoorziene situaties kan in de toekomst niet meer opgaan, sprak Ombudsman Oosting profetisch in het Eurotop-rapport. Het alternatief schijnt een complete staat van beleg te zijn.